این روزها کمبود برخی اقلام ابتدایی همچون پوشک بچه به عنوان یکی از خبرسازترین حوادث کشور و در صدر اخبار جدی و طنز قرار گرفته است.
به گزارش روند بازار به نقل از پایگاه خبری اخبار خوب موضوع پوشک و امثال آن یک کنش روانی و رسانه ای هوشمندانه است که به نظر میرسد یا از طرف عناصر داخلی (با پذیرش فرض توطئه و تلاش دولت برای بحران بازی) یا واقعا عوامل خارجی و یا همکاری خواسته و ناخواسته آنان در حال اجراست.
جنگی که بر تعارض کنش های نمادین استوار است.مدل جنگ اقتصادی کنونی را اگر بتوان ساده سازی کرد بر ۳۰ درصد فعالیت تحریمی در حوزه اقتصادی، ۲۰درصد سیاسی و بین المللی و ۵۰درصد روانی ورسانه ای استوار است.
تعبیر ونزویلایی شدن و مشابهات آن هم در همین راستاست که تلاش دارد بحران را بیش از اقتصاد در ذهن جامعه توسعه دهد.یادمان نرفته که وضع کنونی ونزوئلا و افت شدید ارزش پول این کشور با کمیاب شدن دستمال توالت و نوار بهداشتی آغاز شد که حساسیت سیاسی نداشت و دولت برای رفع آن طرح ضربتی انجام نمی داد و در عین حال با زندگی بیشتر مردم مرتبط بود و بیشتر اینکه به قدری پیش پاافتاده تلقی میشد که کمبود آن با ناکارآمدی مطلق دولت هم عرض میشد. در شرایط کنونی ایران نیز همین سناریو در حال انجام است.
اگر این تحلیل درست باشد گام بعدی این کنش روانی، هجوم های گسترده به فروشگاه ها و حتی شکستن شیشه ها و… و تحریک اقشار پایین تر جامعه برای درگیری بر سر برخی اقلام ساده و در مقابل، نمایش راست یا دروغ برندهای معتبر پوشک و… در لبنان و یمن و سوریه خواهد بود تا جایی که مردم به این باور برسند که حمایت از این نظام ارزش عملیاتی ندارد.متاسفانه رسانه های ما بویژه رسانه فراگیر ملی مان تاکنون کوچکترین ظرفیتی برای درک و پذیرش این عملیات روانی از خود نشان نداده اند و حتی در کنار این جریان به تقویت این پیش فرض های روانی قرار گرفته و ناخواسته به آن کمک می کنند.
آنچه روشن است اینکه اتاق فکر منسجم و با برنامه ای فضای تحریمی پیش روی کشور را مدیریت نمی کند و این بی برنامگی را به سادگی می توان در بازار اقتصادی و سیاسی و بویژه رسانه ای کشور مشاهده کرد.
برای حوزه اقتصادی برخی متخصصان و دلسوزان طرح هایی ارایه کرده اند اما خلا یک طرح روشن و دقیق اجرایی در عرصه رسانه مشهود است.
اهالی رسانه -که قطعا تنها شامل رسانه ملی نیست- اگر چنین برنامه ای نداشته باشند در تحولات پیش روی ابتکار عمل مدیریت چالش یا بحران احتمالی را به دیگران خواهند سپرد….به همین سادگی و به همین تلخی.
دکتر محمدرضا اخضریان کاشانی- عضو هیات علمی دانشگاه تهران
