مطالعات نشان می دهد که سالانه در جهان ۱.۸ تریلیون دلار بصورت غیر مستقیم به شرکت هایی که به محیط زیست آسیب می‌زنند، یارانه تعلق می‌گیرد.همچنین تحقیقات هشدار می‌دهند که انسان ها با بودجه ای که به فعالیت های آسیب زننده به محیط زیست و تنوع جانوری تخصیص می‌دهند “موجبات انقراض خود را فراهم می‌کنند”.
بر اساس یک مطالعه جدید، جهان حداقل ۱.۸ تریلیون دلار معادل (۱.۳ تریلیون پوند) هر ساله بطور غیر مستقیم برای فعالیت هایی که باعث نابودی حیات وحش و افزایش گرمایش جهانی می شود، هزینه می کند، که این امرنشان دهنده آن است که در واقع بشریت شرایط انقراض خود را تامین مالی می کند.
در بیش از یک دهه اخیر ارزیابی‌های اولیه مقطعی نشان می دهد که هر ساله میلیاردها پوند از بودجه دولت‌ها صرف آسیب رساندن به محیط زیست می شود.از معافیت های مالیاتی برای تولید گوشت گاو در آمازون گرفته تا حمایتهای مالی در خاورمیانه که برای پمپاژ آب های زیرزمینی بصورت ناپایدار انجام می‌شود. همه این فعالیتها بطور غیر مستقیم به محیط زیست آسیب می‌رساند. این گونه حمایت های دولتی که معادل ۲ درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی است، مستقیماً بر ضد اهداف توافق نامه پاریس و همچنین پیش‌نویس اهداف جلوگیری از نابودی تنوع زیستی، انجام تحقیقات درباره بودجه های اعلام شده، تأمین مالی و مؤثر فعالیت های مرتبط با مبارزه با آلودگی آب، فرونشست زمین و جنگل‌زدایی عمل می‌کند.
نویسندگان این مطالعه، که کارشناسان برجسته ای در زمینه کمک هزینه و یارانه هستند، می‌گویند که بخش قابل‌توجهی از ۱.۸ تریلیون دلار می‌تواند برای حمایت از سیاست گذاریهای کارآمد برای طبیعت و رسیدن به صفر خالص، در بحبوحه شکاف‌های سیاسی رو به رشد در مورد هزینه‌های کربن‌زدایی اقتصاد جهانی مورد استفاده قرار می گیرد.
ضمنا این گزارش از دولت‌ها می‌خواهد تا به ریشه کن کردن طرح تخصیص یارانه به فعالیت های مضر برای محیط زیست تا زمان گردهمایی Cop15 حول محور تنوع زیستی که در اواخر سال جاری در چین برگزار می شود،پایان دهد. جایی که امید می‌رود «توافق پاریس برای طبیعت» امضا شود و شرکت‌ها یارانه هایی که برای گزارش افشای فعالیت های زیست محیطی خود دریافت می کنند، را نشان دهند.
کریستیانا فیگرس، که رئیس کنوانسیون تغییرات آب و هوایی سازمان ملل متحد در زمان امضای توافقنامه پاریس بود، از این تحقیق استقبال کرده و می گوید که این یارانه ها بطور غیر مستقیم خطرات بزرگی را برای مشاغل دریافت کننده آنها ایجاد می کنند.
او معتقد است: «طبیعت با سرعت نگران کننده ای رو به زوال است و بشر هرگز روی سیاره ای با این سطح کاهش در تنوع زیستی زندگی نکرده است. یارانه های مضر برای محیط زیست به جای تامین مالی انقراض بشر، باید به سمت حفاظت از اقلیم،آب و هوا و طبیعت هدایت شوند.
بر اساس این گزارش، صنعت سوخت فسیلی (۶۲۰ میلیارد دلار)، بخش کشاورزی (۵۲۰ میلیارد دلار)، آب (۳۲۰ میلیارد دلار) و جنگلداری (۱۵۵ میلیارد دلار) بیشترین بودجه تخصیصی از این ۱.۸ تریلیون دلار را به خود اختصاص می‌دهند. البته به هیچ تخمینی برای استخراج معادن که تصور می‌شود سالانه میلیاردها دلار خسارت به اکوسیستم وارد می‌کنند، نمی‌توان دست یافت.
فقدان شفافیت بین دولت ها و دریافت کنندگان این یارانه ها به این معنی است که رقم واقعی احتمالاً بسیار بیشتر است. همانطور که هزینه های ضمنی نیز در کنار این یارانه های مضر وجود دارد. سال گذشته، گزارش صندوق بین‌المللی پول نشان داد که صنعت سوخت‌های فسیلی از یارانه‌هایی به ارزش ۵.۹ تریلیون دلار در سال ۲۰۲۰ بهره برده است. اما بخش اعظم این رقم صرف هزینه‌های پنهان این صنایع بخاطر عدم توانایی آنها در پرداخت هزینه‌های آلاینده‌ها برای مرگ و میر ناشی از آن و گرمایش جهانی شده است.
داگ کوپلو، موسس سازمان Earth Track که بر کمک هزینه ها و یارانه های مضر برای محیط زیست نظارت دارد و البته یکی از نویسندگان گزارش نیز هست، می گوید: “اصلاح یارانه ها به ما امکان می دهد به بهبود شرایط قیمت بپردازیم و دیگر بیش از این در مقابل درآمد صنایع آلاینده حس مسئولیت نداشته باشیم”. رونالد استینبلیک، مشاور ویژه سابق سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه برای اصلاح یارانه سوخت های فسیلی می گوید: “این امر فضا را برای اشکال جایگزین و پاک تر انرژی جهت ورود به بازار فراهم می کند.”
هدف پیش‌نویس توافقنامه تنوع زیستی سازمان ملل برای این دهه، ۵۰۰ میلیارد دلار در سال را برای اصلاح یارانه‌ها در نظر گرفته است، اما گروه B و Business for Nature که از این تحقیق حمایت کرده اند، گفته‌اند که باید به تقویت بیشتر این طرح بپردازیم . جهان هرگز نتوانسته به هدف عدم آسیب و توقف از دست دادن تنوع زیستی دست بیابد، و عدم اقدام در مورد یارانه ها به عنوان یکی از مشکلات اصلی و مانع دستیابی به اهداف چند دهه گذشته بوده است.
اوا زابی، مدیر اجرایی Business for Nature، می گوید که کسب و کارها اغلب از میزان یارانه های مستقیم و غیر مستقیمی خود بی اطلاع هستند، اما می توانند از نفوذ خود برای درخواست تغییر در نحوه استفاده از آنها بهره ببرند.
بسیاری از کسب و کارها از این یارانه های مضر برای محیط زیست، بطور غیر مستقیم منتفع می شوند.البته این موضوع نمی تواند تابو باشد و ما باید با استفاده از حقایق صحبت کنیم و بفهمیم که جریان‌های مالی مشخصا به کجا می‌رود. «معمولاً، یارانه ها با نیات خوب و برای مقاصد مفید ایجاد می شوند. ما باید قوانین بازی را برای همه یکسان کنیم، زیرا در حال حاضر، برخی تازه درحال بهره بردن از یارانه ها هستند و برخی دیگر مدتهاست که از آن استفاده می کنند و البته این مساله قابل تامل و بررسی است.»
سال گذشته، گزارش سازمان ملل متحد نشان داد که تقریباً ۹۰ درصد یارانه‌هایی که هر ساله به کشاورزان داده می‌شود مضر است ، به سلامت مردم آسیب می‌زند، به بحران آب‌وهوایی دامن می‌زند، طبیعت را نابود می‌کند و با حذف کشاورزان خرده‌مالک، نابرابری را افزایش می دهد.
الیزابت مرما، رئیس تنوع زیستی سازمان ملل،بر مهم بودن این گزارش تاکید کرده و می گوید: در واقع این گزارش نشان می‌دهد که چگونه تغییر مسیر، تغییر کاربری یا حذف یارانه‌ها می‌تواند سهم مهمی در آزاد کردن ۷۱۱ میلیارد دلار نیاز سالانه برای متوقف و معکوس کردن روند آسیب به طبیعت تا سال ۲۰۳۰ باشد و همچنین هزینه رسیدن به صفرخالص را نیز پرداخت کند.»
مترجم: سید مهدی آقایی کاکرودی