محاسبات اکوایران نشان می‌دهد که در سال گذشته، مردان با قاطعیت سهم بالاتری نسبت به زنان از بازار اشتغال داشته‌اند.
به گزارش روند بازار، برای ارزیابی وضعیت بازار کار در اقتصاد شاخص‌های مختلفی وجود دارد که به چند مورد از آن‌ها مثل «نرخ مشارکت»، «نسبت اشتغال» و «نرخ بیکاری» بیشتر توجه می‌شود. این در حالی است که علاوه بر تغییرات کلی این شاخص‌ها، جزئیات آن نیز مهم است. برای مثال، تنها افزایش جمعیت شاغل کافی نیست و پراکندگی جنسیتی آن هم اهمیت دارد. داده‌های مرکز آمار از وضعیت بازار کار در سال گذشته نشان می‌دهد که نسبت اشتغال از ۳۷.۲ درصد در سال ۱۴۰۱ به ۳۷.۹ درصد در سال گذشته افزایش یافته است. این نسبت برای زنان و مردان نیز افزایش یافته اما محاسبات صورت گرفته حاکی از آن است که سهم زنان از جمعیت شاغل در بازار کار به مراتب در سطح پایین‌تری نسبت به مردان قرار دارد.
افزایش نسبت اشتغال، هم برای زنان و هم برای مردان
طبق گزارش مرکز آمار، نسبت اشتغال افراد ۱۵ ساله و بالاتر در سال گذشته برابر با ۳۷.۹ درصد بوده است. این نسبت نشان می‌دهد که از هر ۱۰۰ نفری که در بازار کار فعال هستند، چند نفر شغل دارند. طبق تعاریف مرکز آمار، جمعیت فعال به کسی گفته می‌شود که یا به صورت شاغل و یا به صورت بیکار در بازار کار حضور داشته باشد. همچنین، علت استفاده از حداقل سن ۱۵ سال این است که طبق تعاریف مرکز آمار، حداقل سن اشتغال ۱۵ سال در نظر گرفته شده است. این نسبت در سال ۱۴۰۱ برابر با ۳۷.۲ درصد بوده است. بنابراین نسبت اشتغال در طول یک سال افزایش یافته است و در حال حاضر از ۱۰۰ نفری که در بازار کار فعالیت دارند، نزدیک به ۳۸ نفر شاغل هستند.
این نسبت برای زنان و مردان نیز با افزایش روبرو بوده است. نسبت اشتغال مردان از ۶۳ درصد به۶۳.۹ درصد رسیده است. همچنین، این نسبت برای زنان نیز ۰.۷ واحد درصد افزایش داشته و به ۱۲.۱ درصد رسیده است. بنابراین، در نگاه اول به نظر می‌رسد که وضعیت اشتغال در کشور بهبود یافته است.
سهم ۸۴ درصدی مردان از بازار اشتغال ایران
در سال گذشته جمعیت شاغل در کل کشور برابر با ۲۴ میلیون و ۴۹۰ هزار و ۱۸۲ نفر بوده است. از این تعداد، حدود ۴ میلیون و ۵۹۶ هزار نفر زن و تقریبا ۲۲ میلیون و ۴۱ هزار نفر مرد بوده‌‌اند.
بنابراین، سهم مردان از جمعیت شاغل ۸۴ درصد و سهم زنان تنها ۱۶ درصد بوده است. یکی از شاخص‌های جانبی که به آن بیشتر در مباحث توسعه پایدار توجه می‌شود، برابری در دسترسی به فرصت‌های شغلی برای زنان و مردان است. با این که نسبت اشتغال هم برای زنان و هم برای مردان بهبود یافته اما همچنان زنان در اقلیت جمعیت شاغل باقی مانده‌اند و کمتر از یک چهارم آن را تشکیل داده‌اند.