در بازار راکد مسکن که آپارتمان‌‌های فول امکانات و به قیمت رسیده هم بازدیدکنندگان معدودی دارد، فروش آپارتمان‌‌های قدیمی و کهنه‌‌ساز کار دشواری است. این دشواری از آن جهت است که بسیاری از متقاضیان مسکن حتی حاضر به بازدید فایل‌‌های قدیمی نیستند. با این حال واسطه‌‌های ملکی می‌‌گویند همواره در بازار مسکن یک گروه از متقاضیان سراغ آپارتمان‌‌های به اصطلاح کلنگی را می‌‌گیرند و اولویت آنها برای خرید، همین واحدهاست.
به گزارش روند بازار به نقل از دنیای‌اقتصاد، بررسی فایل‌‌های موجود ثبت شده در موتورهای جست‌‌وجوی ملکی حکایت از غلبه آپارتمان‌‌های قدیمی‌‌ساز نسبت به واحدهای سر‌پا با سن بنای یک‌رقمی دارد. طی هفته‌‌های اخیر تعداد آپارتمان‌‌های فروشی با سن بنای بیش از ۲۰ سال رو به افزایش بوده و این موضوعی است که جست‌‌وجوگران ملک که هر روز آگهی‌‌های ملکی در نیازمندی‌‌های آنلاین را چک می‌کنند، به آن پی برده‌‌اند. هرچند قیمت مناسب این فایل‌‌ها راهی پیش روی متقاضیان کم‌‌بنیه مسکن برای خانه‌‌دار شدن باز می‌کند، اما وجود یک نقص عمده در این واحدها سبب می‌شود تمایل به خرید این واحدها نسبتا کم باشد. این نقص کلیدی «نداشتن آسانسور» در ابنیه قدیمی است که سبب می‌شود بسیاری از متقاضیان مسکن حتی حاضر به بازدید از این قبیل املاک کهنه‌‌ساز نباشند.
با وجود این واسطه‌‌های ملکی می‌‌گویند اگرچه فروش واحدهای مسکونی قدیمی دشوارتر از آپارتمان‌‌های نوساز و میانسال است، اما در عین حال این واحدها نیز همواره مطلوب یک گروه از متقاضیان خرید مسکن است و آن، سرمایه‌گذاران ملکی هستند که در کوتاه‌مدت برنامه‌‌ای برای تبدیل ملک خود به نقدینگی ندارند و در نتیجه به راحتی می‌توانند املاک قدیمی را با حداقل قیمت ممکن خریداری کنند. دست بالا در معاملات آپارتمان‌‌های قدیمی به طور معمول در اختیار خریدار بوده و قدرت چانه‌‌زنی او در این قبیل معاملات به مراتب بیشتر از خرید واحدهای فول امکانات و آماده سکونت است. از طرفی ارزش این سرمایه‌گذاری با توجه به چشم‌‌انداز ساخت‌وساز در آینده نه چندان دور، می‌تواند به مراتب بیشتر از آنچه در لحظه اول می‌‌نماید باشد.
